Podejście User Centered Design (“skierowane na użytkownika”) to filozofia i metodologia tworzenia produktów i usług, której podstawą jest zaangażowanie przyszłych użytkowników w proces projektowania. Według założeń UCD, właściwy proces projektowy (modelowanie, makietowanie, prototypowanie) poprzedzają wywiady i warsztaty dające podstawę do stworzenia rekomendacji, a w efekcie określenia i zaprojektowania funkcjonalności produktu. Od wspomnianych wywiadów indywidualnych w początkowej fazie badania potrzeb, po testy użyteczności na późniejszych etapach, angażowanie użytkowników ma służyć rozpoznaniu ich potrzeb i ograniczeń oraz realizacji celów grupy docelowej.
Dziś User Centered Design stało się standardem. Firmy, bez względu na branżę, szukają i angażują całe zespoły wykwalifikowanych badaczy oraz projektantów. Chcą w ten sposób zmienić sposób funkcjonowania swojej organizacji, aby rozwijać ją w duchu UCD.
W jakich sytuacjach podejście UCD sprawdza się najlepiej?
- Produkt już istnieje, ale przestał być konkurencyjny (pod względem użyteczności i atrakcyjności).
- Mamy do czynienia z produktem, który dopiero ma powstać, ale w znacznym stopniu bazuje na tym, co już oferuje rynek.
Dzięki UCD tworzymy dziś wiele rozwiązań, które odpowiadają na realne ludzkie potrzeby. To, co powstaje wynika z wiedzy o użytkownikach zdobytej podczas badań. Dzieje się tak nawet w obliczu ograniczeń, jakie narzuca model biznesowy, w którym ściśle określone są czas na stworzenie produktu oraz cele rynkowe, jakie produkt ma osiągnąć.
Od projektowania, przez badania, do innowacji
Jak wykorzystać sytuację, gdy czas na stworzenie produktu nie jest ściśle określony, a cel jest większy, niż kolejna, “nowa” wersja istniejącego już produktu? Po jakie narzędzia i rozwiązania sięgnąć, jeśli interesuje nas odkrywanie nowych horyzontów i tworzenie rozwiązań, które nie mają precedensu? Co jeśli naszą ambicją, a może wręcz wyznaczonym zadaniem jest projektowanie makro-, a nie mikroinnowacji?
Odpowiedzią może być metodologia Research Through Design (“Badanie przez projektowanie”), polegająca na włączeniu działań projektowych w proces prowadzenia badań. To podejście, w którym badania mają wręcz naukową rangę i znacznie przewyższają swoim potencjałem klasyczne badania potrzeb. Główną różnicą między metodą RTD a klasycznym podejściem do badań (UCD) jest wykorzystanie projektowania do pozyskania nowej jakościowo wiedzy na temat użytkowników.
Rolę źródła wiedzy, niezbędnego do tworzenia innowacji, odgrywa materiał stymulujący stworzony przez projektanta – prototyp lub artefakt. Zazwyczaj do złudzenia przypomina gotowy, istniejący już produkt. Przykładem może być przedmiot o nieistniejącej dotychczas kombinacji elementów. Taka nowa konfiguracja prowokuje do dyskusji, umożliwia użytkownikowi angażowanie się w interakcje, które nigdy wcześniej nie były możliwe. To nowe doświadczenia, które mogą się wydarzyć i być obserwowane w ramach prowadzonych badań.
Właśnie dlatego badania mają tu wartość naukową – ich celem jest generowanie wiedzy, która byłaby niemożliwa do zdobycia bez zaprojektowanych artefaktów. Są to zatem odkrycia naukowe w sensie ścisłym, które mogą stać się kluczowym czynnikiem umożliwiającym tworzenie innowacyjnych produktów.