Szukając odpowiedzi na powyższe pytania zajmę się urządzeniem, które choć dosyć proste w swoim działaniu, wpływa na bardzo delikatny układ ruchu w naszym ciele. Mowa o trójpłaszczyznowym stole do trakcji kręgosłupa.
Produkt
Sama idea działania urządzenia jest banalna: rozciągnąć kręgosłup pacjenta i dzięki temu zlikwidować napięcia czy dolegliwości bólowe. Możemy to robić w odcinku szyjnym lub lędźwiowym, w trzech osiach. Trójpłaszczyznowy stół do trakcji kręgosłupa jest stosowany w kilkudziesięciu placówkach w Polsce, w klinikach, gabinetach prywatnych, ośrodkach rehabilitacji. Urządzenie bezpośrednio wpływa na jakość życia pacjenta, jest jednak (jak wszystko na tym świecie) niedoskonałe. Postanowiłam znaleźć jego słabe strony i zdefiniować wymagania jakie musi spełnić nowa wersja urządzenia, aby była bezpieczniejsza.
Obserwacje
Szukając błędów musiałam zapoznać się ze sposobem, w jaki urządzenie powinno być wykorzystywane i zestawić go z tym, jak jest w rzeczywistości. Pomogło mi w tym przeprowadzenie 8 wywiadów kontekstowych i 4 wywiadów pogłębionych.
Przebieg zabiegu jest stosunkowo prosty: pacjent kładzie się na łóżku do którego zostaje przypięty pasami (na wysokości miednicy i klatki piersiowej; kiedy rozciągamy odcinek szyjny, również na wysokości głowy), następnie fizjoterapeuta uruchamia program używając ekranu dotykowego. Pacjent jest rozciągany zgodnie z zadaną przez fizjoterapeutę siłą, a po zakończeniu zabiegu powinien leżeć nieruchomo przez około 15 minut, aby nie doszło do przemieszczenia rozluźnionych struktur.
Urządzenie fizjoterapeutyczne działa jako element systemu, który należy rozumieć jako zbiór elementów i interakcji oraz zależności między nimi. Elementy te mogą być organizmami, mogą być obiektami technicznymi, przyborami. Mogą być ludźmi.
W przypadku trójpłaszczyznowego stołu do trakcji kręgosłupa system jest 3 elementowy. Składają się na niego pacjent, urządzenie i fizjoterapeuta oraz interakcje między nimi – wszystko to, co zachodzi między pacjentem, a urządzeniem; między fizjoterapeutą a pacjentem i między urządzeniem a fizjoterapeutą.
Przykład:
Fizjoterapeuta mówi coś do pacjenta – zachodzi interakcja. Pacjent poprawia swoją pozycję na urządzeniu – interakcja. Fizjoterapeuta przypina pacjenta pasami – interakcja.